சில குடும்பங்களில் தாய் மற்றும் மகளுக்கு இடையிலான உறவுகள் இலட்சியத்திலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளன. நெருக்கமான உறவு என்பது பரஸ்பர புரிதலுக்கான உத்தரவாதம் அல்ல.
மகள் வளரும் வரை, இந்த உறவுகளில் தாய் தான் தலைவி. உறவின் பொறுப்பு முற்றிலும் அவள் தோள்களில் உள்ளது. தாய் மகளை சொத்தாக உணரக்கூடாது. மிகச் சிறிய வயதிலேயே கூட, ஒரு குழந்தை தானாக இருக்க வேண்டும், தனது சொந்த கருத்தையும், முடிவெடுக்கும் திறனையும் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
மகள் வளர்ந்து வருகிறாள், உறவின் பொறுப்பு இரு பெண்களின் தோள்களிலும் விழுகிறது. ஒருபுறம், மகள் சுதந்திரத்திற்காக ஏங்குகிறாள், மறுபுறம், அவள் தாய்வழி ஆதரவை நாடுகிறாள். மோதல் ஏற்பட்டால், கூட்டத்தின் முதல் படி மீண்டும் தாயாக இருக்க வேண்டும். அவர்கள் போட்டியாளர்களாக இல்லை என்று அவள் குழந்தையை நம்ப வைக்க வேண்டும், என்ன நடந்தாலும், எந்த சூழ்நிலையிலும் அம்மா அவளுக்கு எதிரியாக மாட்டாள்.
தாய் தன்னை முழுவதுமாக தனது மகளுக்கு அர்ப்பணித்த ஒரு குடும்பத்தில், ஒரு நபர் வழக்கமாக வளர்கிறார், தாயின் அனைத்து கவனமும் எப்போதும் தனக்கு மட்டுமே சொந்தமானது என்ற நம்பிக்கையுடன். "மகளை திறந்த நீச்சலுக்கு அனுப்ப" எந்த முயற்சியிலும், அம்மா ஒரு மறுப்பு பெறுகிறார். மகள் தனது தாய் தனது தேவைகளைத் தொடர்ந்து பூர்த்தி செய்ய வேண்டும் என்று நம்புகிறாள், ஆனால் அவளுடைய சுதந்திரத்தை ஆக்கிரமிக்கக்கூடாது. இங்கே தாய் தன்னை வெல்ல வேண்டும். ஒரு வயது மகள் தனது பிரச்சினைகளை சுயாதீனமாக தீர்க்க வேண்டும் மற்றும் தற்போதைய வாழ்க்கை சூழ்நிலையிலிருந்து ஒரு வழியைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.
எந்த வயதிலும் நீங்கள் இரு தரப்பிலும் உறவுகளை மீட்டெடுக்க விரும்பினால், ஒரு வெளிப்படையான உரையாடல் மட்டுமே ஒரு சஞ்சீவியாக செயல்படும்.
