பல நபர்களுக்கான பொறுப்பு என்ற சொல் கனமான, அடக்குமுறை மற்றும் விரும்பத்தகாத விஷயங்களுடன் தொடர்புடையது. "பொறுப்பின் சுமை", "பொறுப்பின் சுமை" போன்ற வார்த்தை வடிவங்கள் இருப்பதில் ஆச்சரியமில்லை. விரட்டக்கூடியது, இல்லையா? வாய்ப்புகளின் கண்ணோட்டத்தில் அதைப் பார்த்தால்?
ஒரு நல்ல உதாரணம். வாஸ்யா ஒரு முடிவை எடுத்தார் (ஒரு தேர்வு செய்தார்) ஒரு கடனை எடுத்து ஒரு தொழிலில் முதலீடு செய்யுங்கள், அது அவரது கணிப்புகளின்படி, விரைவாக பணக்காரர் ஆக உதவும். யோசனை வெற்றியடைந்தால், வாஸ்யா தனது சாதனையைப் பற்றி மகிழ்ச்சியடைகிறார், பெருமிதம் கொள்கிறார், அவரது மனதையும் நிறுவனத்தையும் பெருமைப்படுத்துகிறார். இல்லையென்றால், எல்லோரும் ஆனால் இதைக் குறை கூறுவது: திடீர் நெருக்கடி, சப்ளையர், கணக்காளர்.. இது ஒருவரின் விருப்பத்திற்கான பொறுப்பிலிருந்து தப்பிப்பது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவர் சிரித்தார் என்பதை நீங்கள் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும், இது ஒரு அவமானம். அதனால் நாம் வாழ்கிறோம்.
தேர்வும் பொறுப்பும் எப்போதும் கைகோர்த்துச் செல்கின்றன. துடிக்கும் கணவனைப் பற்றி நண்பர்களிடம் ஏன் புகார் கூறுகிறீர்கள், ஏனென்றால் நீங்கள் அவருடன் வாழ்கிறீர்கள். குறும்பு-முதலாளியை ஏன் குறை கூற வேண்டும், ஏனென்றால் நீங்கள் அவருக்காக வேலை செய்யத் தேர்வு செய்கிறீர்கள்.
"நான் வெளியேறும்போது நான் மோசமாக உணர்கிறேன், அது முடிந்ததும், இந்த விரும்பத்தகாத நிலையிலிருந்து வெளியேற எனக்கு யார் உதவுவார்கள்?" வெளி உலகில் ஒரு தீர்வைத் தேடுவது ஆரம்பத்தில் இழக்கும் யோசனையாகும். உங்கள் வாழ்க்கையில் இந்த அணுகுமுறை, துரதிர்ஷ்டவசமாக, உங்கள் நிலைமையை மோசமாக்குகிறது மற்றும் எந்த தீர்வையும் கொண்டு வராது.
தனது வாழ்க்கையில் என்ன நடக்கிறது என்பதற்கு பொறுப்பேற்காத ஒரு நபர், தனது விருப்பத்திற்காக, இதுபோன்ற ஒன்றை வாதிடுகிறார்:
"என் எண்ணங்கள் என்னை வேதனைப்படுத்துகின்றன." நீங்கள் நினைத்தால் எண்ணங்கள் உங்களை எவ்வாறு துன்புறுத்துகின்றன? நீங்களே சித்திரவதை செய்கிறீர்கள். இது உங்கள் விருப்பம்.
- "இது என்னை உலுக்கியது." உங்களை உலுக்குவது என்ன? ஏதோ அல்லது யாரோ நேராக நேர அட்டவணையில் வந்து குலுங்குகிறார்களா? உங்கள் சொந்த எண்ணங்களால் உங்களை அசைக்கக்கூடும்? இது உங்கள் விருப்பம்.
- "அவர் என்னைத் தூண்டிவிட்டார், நான் பதற்றமடைந்தேன்." நீங்கள் விரும்பவில்லை என்றால் யாரும் உங்களைத் தூண்ட முடியாது. நரம்பு உங்கள் விருப்பம்.
- "எனது நிலை என்னை சாதாரணமாக வாழ அனுமதிக்காது." எந்தவொரு மாநில மனிதனும் தனக்காக ஏற்பாடு செய்கிறான், அது எங்கிருந்தும் சுதந்திரமாகத் தெரியவில்லை. இதுவும் உங்கள் விருப்பம் (கரிம நோயியல் கணக்கிடாது).
பொறுப்பிலிருந்து தப்பிப்பது ஒரு நபரின் வார்த்தைகளில் "காணப்படுகிறது" என்பது அவருக்கும் யாருக்கும் நடக்கும் எல்லாவற்றிற்கும் குற்றம் சாட்டுகிறது, ஆனால் தனக்கு அல்ல.
தேர்வு. இந்த வார்த்தையைப் பற்றி சிந்தியுங்கள். நீங்கள் தேர்வு செய்யலாம். நீங்கள் விரும்பும் வழியில் வாழ்க, நேர்மையாக உங்கள் ஏற்ற தாழ்வுகளை வாழ்க. மோசமான அனுபவம் என்பது வருத்தத்தை அறியாமல் அனுபவமாகும், மகிழ்ச்சி என்றால் என்ன என்பதை எவ்வாறு புரிந்துகொள்வது?
இப்போது நீங்கள் ஒரு குட்டையில் உட்கார்ந்திருந்தால், இது உங்கள் செயல் மட்டுமே. அதில் உட்கார்ந்துகொள்வது ஒரு தேர்வு, எழுந்து செல்வதும் ஒன்றே.
நீங்கள் செய்வது மற்றும் சிந்திப்பது அனைத்தும் உங்கள் சொந்த முடிவுகள். நீங்கள் நினைக்காத அனைத்தும் உங்கள் விருப்பம். இதை உணர்ந்து, உங்கள் வாழ்க்கையின் பொறுப்பை நீங்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறீர்கள். பின்னர் படம் வேறு வெளிச்சத்தில் தோன்றுகிறது: நானே இந்த குட்டையில் அமர்ந்தேன், அதாவது நானே அதை விட்டுவிட முடியும். அல்லது நான் அதில் தங்க முடிவு செய்து, ஈரமாகவும் குளிராகவும் இருப்பதற்காக முழு உலகத்தையும் தொடர்ந்து குற்றம் சாட்டுவேன்.