எல்லோருக்கும் பயம் தெரியும். அவரது வாழ்க்கையில் எல்லோரும் பயந்தார்கள். ஒரு குழந்தை எதையாவது பயப்படலாம். இது அந்நியர்கள், மரணம், கார்கள் மற்றும் பலவற்றின் பயமாக இருக்கலாம். சிறு வயதிலேயே மிகவும் பொதுவான பயம் தாயிடமிருந்து பிரிந்து விடுமோ என்ற பயம்.
குழந்தை கவலைப்படலாம், உதாரணமாக, ஒரு மழலையர் பள்ளியில், அவர் அழைத்துச் செல்லப்படமாட்டார், அவர்கள் அவரை மறந்துவிடுவார்கள். ஏழு வயது வரை, அச்சங்கள் சுய பாதுகாப்பின் உள்ளுணர்வை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. 8-9 வயது குழந்தைகளில், அச்சங்கள் ஒரு சமூக இயல்புடையவை. தனிமை, தண்டனை மற்றும் மரண பயம் போன்றவை. குழந்தை எதையாவது தொந்தரவு செய்தால் கவனம் செலுத்த மறக்காதீர்கள், இதனால் பயம் ஒரு பயமாக உருவாகாது.
குழந்தை அந்நியர்களைப் பற்றி பயப்படுகிறதென்றால், நீங்கள் ஒரு அந்நியரிடம் வணக்கம் சொல்ல அவரை வற்புறுத்தக்கூடாது அல்லது, வருகைக்கு வந்தவுடன், உடனடியாக ஒரு தனி அறையில் குழந்தைகளுடன் விளையாட அனுப்புங்கள். குழந்தை பழக வேண்டும், சுற்றிப் பாருங்கள். இத்தகைய பயத்தைத் தடுப்பது குழந்தைகளின் பொழுதுபோக்கு மையங்களுக்கு வருகை தருவதாகும். காலப்போக்கில், குழந்தை நெரிசலான சூழலுடன் பழகும். குழந்தையின் சுதந்திரத்திற்காக அவரைப் புகழ்வது முக்கியம்.
மற்றொரு பொதுவான குழந்தை பருவ பயம் இருள். குழந்தையின் கற்பனை எந்த நிழல்களையும் அரக்கர்களாக மாற்றுகிறது. உங்கள் பிள்ளை இருண்ட அறையில் பயந்தால், வெளிச்சத்தை அல்லது இரவு ஒளியை அறையில் விட்டு விடுங்கள். ஒரு குழந்தைக்கு உரத்த ஒலிகளுக்கு பயம் இருந்தால், அவற்றின் தோற்றம் விளக்கப்பட வேண்டும்.
ஒரு குழந்தையை ஒருபோதும் பயமுறுத்த வேண்டாம். நீங்கள் எல்லா வகையான பாட்டிகளையும், அரக்கர்களையும், போலீஸ்காரர்களையும் மிரட்ட முடியாது. குழந்தைகளுக்கு பணக்கார கற்பனை இருக்கிறது, அவர்கள் உடனடியாக அவர்களின் கற்பனையில் பயங்கரமான படங்களை வரைகிறார்கள். இதைவிட மிரட்டப்பட்ட குழந்தை மட்டுமே வெளியே வர முடியும். இது இன்னும் பெரிய அச்சங்களுக்கு வழிவகுக்கும், நீங்கள் இன்னும் போராட வேண்டும்.
உங்கள் அச்சங்களை குழந்தைக்கு விளக்குங்கள், அச்சங்களுக்கு வெட்கப்பட வேண்டாம், குழந்தையை கேலி செய்யாதீர்கள், பெரியவர்களுக்கு அவர்கள் கேலிக்குரியதாக தோன்றினாலும். உங்கள் குழந்தையின் மீது எப்போதும் உங்கள் அன்பைக் காட்டுங்கள்.
