பயம் என்பது சூழலால் ஏற்படும் இயற்கையான எதிர்வினை. பிறப்புக்குப் பிறகு முதல் முறையாக, ஒரு நபர் நடைமுறையில் அச்சங்கள் மற்றும் பயங்கள் இல்லாமல் இருக்கிறார். குறைந்த பட்சம் குழந்தை உரத்த சத்தங்களுக்கு பயப்படலாம் அல்லது உயரத்தில் இருந்து விழும்.
எல்லா மக்களும் எதையாவது பயப்படுகிறார்கள்! இது ஒரு உளவியல் உண்மை. அதைப் பற்றி கவலைப்பட வேண்டாம், இது முற்றிலும் சாதாரண நிலைமை. ஆனால் நீங்கள் உட்கார்ந்து அதனுடன் ஒன்றும் செய்யக்கூடாது என்று இது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. வாழ்க்கையில் தலையிடாதபடி அச்சங்கள் போராட வேண்டும்.
உளவியலாளர்கள் அச்சங்களைக் கையாள்வதில் பல உதவிக்குறிப்புகளை எடுத்துக்காட்டுகின்றனர்:
1) அச்சத்தின் காரணத்தை புரிந்து கொள்ளுங்கள். இந்த அல்லது அந்த பயம் ஏன் வாழ்க்கையில் தோன்றியது என்பதை நினைவில் கொள்வது அல்லது யூகிப்பது அவசியம். பயம் அல்லது பயம் நேரடியாக தொடர்புடைய ஒரு குறிப்பிட்ட வாழ்க்கை நிலைமையை நினைவில் கொள்க. ஒருவேளை பயம் மறைமுகமாக அதனுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம்.
2) பயத்தின் மூலத்திற்குத் திரும்பு. முகத்தில் பயத்தைப் பார்க்கவும், அதைத் தொடர்பு கொள்ளவும் ஒருவர் பயப்படக்கூடாது. உதாரணமாக, ஒரு நபர் நாய்களுக்கு பயப்படுகிறார் என்றால், நீங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் நாயைப் பார்க்க வேண்டும், அல்லது சிறுவன் சண்டையிட பயப்படுகிறான் என்றால், அவர் தற்காப்புக் கலைப் பிரிவில் பதிவுபெற வேண்டும். இதன் விளைவாக நீங்கள் காத்திருக்க மாட்டீர்கள், ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு மக்கள் பயத்தை அனுபவிப்பதை நிறுத்துகிறார்கள்.
3) பயத்தை ஒன்றாக எதிர்த்துப் போராடுங்கள். பயத்திற்கு எதிரான போராட்டத்தில் நீங்கள் நம்பக்கூடிய உறவினர் அல்லது நபரைச் சேர்ப்பது நல்லது. பிரச்சினையை ஒரு நண்பர் அல்லது காதலியுடன் பகிர்ந்து கொள்ளலாம். பின்னர் பயம் பலவீனமடையும், அதைக் கடக்க அந்த நபருக்கு ஒரு உந்துதல் இருக்கும்.
பயத்தை எதிர்த்துப் போராட, அது இருப்பதை அங்கீகரிப்பது முக்கியம்! மேலே உள்ள உதவிக்குறிப்புகளைப் பயன்படுத்தி, நீங்கள் அதைப் பாதுகாப்பாக அகற்றலாம். எல்லாவற்றையும் சரியாகச் செய்தால், பயம் மறைந்துவிடும். முக்கிய விஷயம் சோம்பேறியாக இருக்கக்கூடாது, வெட்கப்படக்கூடாது. ஒரு நபர் தனக்கு அச்சம் இருப்பதாகவும், எதையாவது பயப்படுவதாகவும் தன்னை ஒப்புக்கொள்வதில் தவறில்லை.