நவீன சமுதாயத்தில், குழந்தைகள் எப்போதும் உணர்ச்சியை ஏற்படுத்த வேண்டும் என்று நினைப்பது வழக்கம். ஆனால் சிலர் குழந்தைகளைப் பார்க்கும்போது மட்டுமே எரிச்சலடைகிறார்கள். இத்தகைய விரோதப் போக்குக்குப் பின்னால் என்ன இருக்கிறது, விஷயங்களை மாற்ற முடியுமா?
நவீன சமுதாயத்தில், மற்றவர்களின் குழந்தைகள் மீது அலட்சியமாக இருப்பது விந்தையாகத் தெரிகிறது. பழங்குடி சமூகங்கள் மற்றவர்களின் குழந்தைகள் மீது குறிப்பிட்ட அனுதாபத்தைக் காட்டவில்லை என்றாலும், பல விலங்குகள் மற்றவர்களின் சந்ததியினரை தீவிரமாக எதிர்க்கின்றன என்றாலும், எதிர்பார்க்கப்படும் மென்மை இல்லாததால் மக்கள் இன்னும் மற்றவர்களைக் குறை கூறுகிறார்கள்.
வயது வந்தோர் எப்போது வெற்றி பெறுவார்கள்
கனடிய விஞ்ஞானி எரிக் பர்னின் கோட்பாட்டின் படி, எங்கள் “நான்” மூன்று வெவ்வேறு மாநிலங்களில் இருக்க முடியும்: குழந்தை, பெற்றோர் மற்றும் வயது வந்தோர். நாங்கள் எங்கள் பெற்றோரின் நடத்தையை நகலெடுத்து, அவர்களின் வாழ்க்கையின் சூழ்நிலையை வெளிப்படுத்துகிறோம், அல்லது குழந்தை பருவத்தில் நாங்கள் செய்ததைப் போலவே நடந்து கொள்கிறோம், அல்லது முதிர்ச்சியடைந்த வயது வந்தவர்களாக நனவுடன் செயல்படுகிறோம்.
குழந்தைகள் மீதான விரோதத்தின் பின்னால் வயது வந்தவர் இருக்கிறார், அவர் தன்னிச்சையான தன்மை மற்றும் உணர்ச்சிவசம் போன்ற குழந்தையின் வெளிப்பாடுகளை எல்லா வழிகளிலும் கட்டுப்படுத்துகிறார். காரணங்கள் வேறுபட்டிருக்கலாம்: குழந்தை பருவத்தில் அக்கறையுள்ள பெற்றோரின் உதாரணம் இல்லாதது, குழந்தை பருவத்தில் இந்த பண்புகளின் அவமரியாதை வெளிப்பாடு போன்றவை.
ஆகவே, ஒரு நபர், ஒரு குழந்தையுடன் தொடர்பு கொள்ளும்போது, ஒரு மாற்றுத் தேர்வை எதிர்கொள்கிறார்: ஒன்று குழந்தையின் நிலையில் மூழ்கி, குழந்தையின் விளையாட்டில் நுழையுங்கள், அல்லது வயது வந்தோருக்கான நிலையில் இருக்க வேண்டும், தீவிரமான தோற்றத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். பெற்றோரின் நிலையில் அத்தகைய நபர் சங்கடமாக இருக்கிறார். ஒரு ஆழ்நிலை மட்டத்தில், தனிநபர் தனது குழந்தை பருவத்தில் பெறாததை கொடுக்க மறுக்கிறார், மேலும் மிகவும் கெட்டுப்போன குழந்தைக்கு கூட பொறாமைப்படுகிறார். தன்னுடைய பிள்ளைகளின் மூலம் குழந்தைக்கு தன்னிடம் இல்லாத ஒன்றைக் கொடுத்து பழைய காயங்களிலிருந்து விடுபட முயற்சிக்க முடியும் என்றால், மற்றவர்களின் குழந்தைகள் “நோய்வாய்ப்பட்ட” அத்தியாயங்களின் விரும்பத்தகாத நினைவூட்டல் மட்டுமே.
சிக்கலை எவ்வாறு தீர்ப்பது?
நீங்களே முதலில் சகிப்புத்தன்மையுடன் இருங்கள். குழந்தைகளின் செயல்பாடுகள் உங்களைப் பிரியப்படுத்துவதைப் பற்றி யோசித்து அவற்றைச் செய்யுங்கள். இது வேடிக்கையானதாகத் தோன்றினாலும், இந்த அணுகுமுறை உங்கள் உள் மோதலைத் தீர்க்க உதவும்.
ஒரு நபர் வெளிப்படுவதற்கு அஞ்சும்போது
ஒரு விதியாக, குழந்தைகள் தங்கள் உணர்ச்சிகளின் வெளிப்பாட்டில் திறந்திருக்கிறார்கள், பெரும்பாலான பெரியவர்கள் தங்கள் உண்மையான உணர்வுகளை மறைத்து, அவர்களின் நடத்தையை கவனமாகக் கட்டுப்படுத்துகிறார்கள். மேலும், சில நேரங்களில் உண்மையான ஆசைகள் தங்களிடமிருந்து கூட மறைக்கக்கூடும். குழந்தைகள் மிகவும் நுண்ணறிவுள்ளவர்கள் மற்றும் விழா இல்லாமல் எங்களை அம்பலப்படுத்துவதன் மூலம் ஒரு மோசமான நிலையில் வைக்க முடியும். நம் குழந்தையை இன்னும் ம silence னமாக்க முடிந்தால், அந்நியரை நாம் பாதிக்க முடியாது. எனவே அச om கரியம்: ஒரு நபர் எதையாவது மறைக்க விரும்பினால், ஒரு ஆழ்நிலை மட்டத்தில் குழந்தை தன் மூலமாகவே பார்க்கிறான் என்று நினைக்கிறான், அமைதியாக இருக்க மாட்டான்.
சிக்கலை எவ்வாறு தீர்ப்பது?
நீங்களே ஒரு இடைவெளி கொடுங்கள். நீங்கள் "சரி" என்று உணர வேண்டியதில்லை, உணர்ச்சிகள் உங்கள் சொந்த தொழில். உங்கள் செயல்களில் நீங்கள் வாழும் சமூகத்தின் விதிகளுக்குக் கீழ்ப்படிய வேண்டிய கட்டாயம் இருந்தால், உங்கள் உணர்வுகளில் இல்லை. உங்களுக்கு சுதந்திரம் கொடுங்கள், நீங்கள் அம்பலப்படுத்த எதுவும் இருக்காது.
ஒரு நபர் தனது அபூரணத்தை உணரும்போது
பெரும்பாலும், மற்றவர்களின் குழந்தைகளுடன், ஒரு பெற்றோராக நாம் தோல்வியடைவதை அறிவோம். மற்றொரு குழந்தையின் பெற்றோர், நம்மை விட மென்மையானவர்கள் அல்லது கடுமையானவர்கள், நம்மைக் கண்டிப்பார்கள் என்ற அச்சத்தில் நாங்கள் ஒரு தற்காப்பு நிலையை எடுத்துக்கொள்கிறோம். எனவே, வேறொருவரின் குழந்தையை மோசமான நடத்தை கொண்டவராகவும், அதிக சத்தமாகவும், குறும்பாகவும் பார்க்கிறோம்.
பகுத்தறிவு, நாங்கள் பின்வரும் தர்க்கத்தை நம்புகிறோம்: வேறொருவரின் குழந்தை மோசமாக நடந்து கொண்டால், அவருடைய பெற்றோர் அவரை மோசமாகப் பயிற்றுவிப்பார்கள், நாங்கள் அவருடைய குழந்தைக்கு வித்தியாசமாக கல்வி கற்பிக்கிறோம், எனவே நன்றாகச் செய்கிறோம். இந்த விஷயத்தில், மற்றவர்களின் குழந்தைகளுக்கு வெறுப்பு என்பது குறைந்த சுயமரியாதைக்கான ஒரு குறிகாட்டியாகும் மற்றும் அவர்களின் செயல்களின் சரியான தன்மையை உறுதிப்படுத்தும் விருப்பமாகும்.
சிக்கலை எவ்வாறு தீர்ப்பது?
உங்கள் பெற்றோருக்குரிய முறையை மதிப்பிடுவதைப் பற்றி கவலைப்படுவதை நிறுத்துங்கள். சிறந்த பெற்றோர் யாரும் இல்லை, உங்கள் பணி உங்கள் பிள்ளைக்கு முடிந்த அனைத்தையும் கொடுப்பது, மிக முக்கியமாக - அன்பும் பராமரிப்பும். உங்கள் முகவரியில் ஒரு பெற்றோராக நீங்கள் ஏன் விமர்சனத்திற்கு மிகவும் பயப்படுகிறீர்கள் என்பதைப் புரிந்துகொண்டு இந்த பயத்திலிருந்து விடுபடுங்கள்.