பழங்காலத்திலிருந்தே மக்கள் கேட்கிறார்கள்: "எப்படி மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும்?" மகிழ்ச்சி எவ்வாறு உருவாகிறது என்பதை இன்று கொஞ்சம் கண்டுபிடிக்க முயற்சிப்போம்.
அப்படி ஒரு விஷயம் இருக்கிறது - "பொது திட்டம்". இது உலகளாவிய விசித்திரக் கதை என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது ஒரு நபரின் தலையில் உருவாகிறது. இந்த கதை ஒரு நபருக்கு நடக்கும் அனைத்தையும் பெரும்பாலும் தீர்மானிக்கிறது. இந்த விசித்திரக் கதை சிறுவயதில் இருந்தே மெதுவாக உருவாகத் தொடங்குகிறது. பின்னர் அவர் புதிய விவரங்களைப் பெறுகிறார். பின்னர் நபர் அதை தானே திருத்துகிறார். இதை தீவிரமாக மாற்றலாம், ஆனால் யாரோ அதை மாற்றுவதில்லை, மாறாக இந்த விசித்திரக் கதையைத் தழுவுகிறார்கள்.
இந்த "ஜெனரல் டேலின்" சில அமைப்புகளைப் பற்றி நீங்கள் கேள்விப்பட்டிருக்கலாம். உதாரணமாக, "அதிர்ஷ்டம்" என்ற விசித்திரக் கதை. "லக்கி" என்ற விசித்திரக் கதை கொண்ட நபருக்கு குறிப்பிடத்தக்க எதுவும் இல்லை. பெரும்பாலும், அவருக்கு குறிப்பிட்ட குணங்கள் அல்லது எந்த தனித்துவமான திறன்களும் இல்லை. ஒரு சாதாரண நபர், சில நேரங்களில் சாதாரணமானவர், சிறப்பு திறமைகள் இல்லை. ஆனால் அதிர்ஷ்டம்! ஏன்? எப்படி?
அவரால் தெளிவாக விளக்க முடியாது, இது எப்படி நடக்கும் என்று கணிக்க முடியாது, ஆனால் அதே நேரத்தில், மற்றவர்கள் குட்டைக்குள் நுழையும் போது, அவர் நிச்சயமாக அவருக்கு தேவையான டிக்கெட்டுகளை வெளியே எடுப்பார். நான் ஒரு நேர்காணலுக்கு வந்தேன் - அவர்கள் அனைவரையும் அழைத்துச் செல்லவில்லை, ஆனால் அவர்கள் அவரை அழைத்துச் சென்றார்கள். ஏன் அப்படி
இது ஒரு சுயநிறைவான தீர்க்கதரிசனம் போல செயல்படுகிறது. ஒரு நபர் அது அப்படியே இருக்கும் என்று நம்புகிறார் - உண்மையில் எல்லாம் நடக்கிறது. வெளியில் இருந்து அவர் அதிர்ஷ்டசாலி என்று தெரிகிறது, எல்லாமே தானாகவே மாறிவிடும்.
“நஷ்டம்” - இது மற்றொரு பொதுத் திட்டமான “துரதிர்ஷ்டம்” கொண்ட நபரின் பெயர். ஜெரார்ட் டெபார்டியூ நடித்த "அன்லக்கி" திரைப்படம் நினைவில் இருக்கிறதா? டெபார்டியூ அதிர்ஷ்டசாலியாக நடித்தார், தொடர்ந்து சில பின்னடைவுகளை சந்தித்த மிகவும் துரதிர்ஷ்டவசமான பியர் ரிச்சர்ட். நான் பாலத்தில் எழுந்தேன் - பாலம் சென்றது. அவர் அங்கு ஏதாவது செய்தார் - அவர் தனது காலணியை இழந்தார். இது "துரதிர்ஷ்டம்" என்ற பொதுத் திட்டத்தின் ஒரு எடுத்துக்காட்டு.
இந்த திட்டங்கள் பெரும்பாலும் ஒரு நபரின் தலைவிதியை தீர்மானிக்கின்றன - ஒரு நபர் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியாகவோ அல்லது மகிழ்ச்சியற்றவராகவோ உணருவார்.
இது எவ்வாறு இயங்குகிறது?
இதை அறிந்திருப்பது வருத்தமளிக்கிறது, ஆனால் முக்கிய திட்டம், நமது மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தின் சிறப்பியல்பு, மைனஸ் ஜீரோ (தோல்வியுற்றவர்களுக்கு பொதுவானது). அத்தகைய பொது நிரல் உள்ளவர்கள் ஏதேனும் காணாமல் போயிருந்தால் அல்லது அவர்கள் எதையாவது இழந்திருந்தால், ஒரு விதியாக, அவர்கள் அதை ஒரு மைனஸுடன் தீவிரமாக அனுபவிக்கிறார்கள், அதாவது. எதிர்மறை உணர்ச்சிகளை அனுபவிக்கிறது. இங்கே எனக்கு ஒரு அறை அபார்ட்மெண்ட் உள்ளது, ஆனால் எனக்கு மூன்று அறைகள் கொண்ட ஒரு அபார்ட்மெண்ட் வேண்டும் - நாங்கள் பாதிக்கப்படுகிறோம். அல்லது கார் உடைந்துவிட்டது, பணப்பையை இழந்தது - பொதுவாக உலகின் முடிவு.
அத்தகைய நபர்கள் இழப்புகள் அல்லது பற்றாக்குறையை எதிர்மறையாக அனுபவிக்கிறார்கள் என்ற உண்மையுடன் - அவர்கள் அலட்சியமாகவும், அவர்களிடம் இருப்பதைப் பற்றி மிகவும் அமைதியாகவும் இருக்கிறார்கள். "நாங்கள் சேமிக்காதது, அழுகையை இழந்துவிட்டது" - இந்த பழமொழி அத்தகையவர்களைப் பற்றியது.
மூலம், கிட்டத்தட்ட பல வலது கை உள்ளது. இடது கூட! நேர்மையாக பதில் சொல்லுங்கள், நீங்கள் இரு கைகளையும் கொண்டிருப்பதால் நீங்கள் அடிக்கடி காலையில் அதிகமாக வருவீர்களா? டேல் கார்னகி தனது புத்தகத்தில் அவர் எப்படி நடந்துகொண்டார் மற்றும் காலணிகளைத் தடவிக் கொண்டிருந்தார். கால்கள் இல்லாத ஒரு மனிதனைக் காணும் வரை அவதிப்பட்டார். அவர் வெட்கப்பட்டார் - அவர் தேய்க்க ஏதாவது இருப்பதை உணர்ந்தார்! அவர் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியடைந்தார்!
நம்மிடம் கைகள் இருப்பதை நாம் அடிக்கடி நினைவுபடுத்துவதில்லை. சில நேரங்களில் ஃப்ளாஷ்கள் உள்ளன - ஹூரே, கைகள் உள்ளன! ஆனால் ஒரு செவிப்புலன், வாசனை, தொடுதல் போன்ற உணர்வும் இருக்கிறது. நாம் எதையாவது இழந்துவிட்டோம் என்று ஒரு கணம் கற்பனை செய்தால், உதாரணமாக, ஒரு கால் - அதை திருப்பித் தர நீங்கள் எவ்வளவு கொடுக்க தயாராக இருப்பீர்கள்? நான் நிறைய நினைக்கிறேன். ஒருவேளை எல்லா சொத்துக்களும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, சொத்துக்களைப் பெறலாம், ஆனால் நீங்கள் ஒரு காலைத் தைக்க முடியாது. எனவே இங்கே நாம் அதை ஒரு முறை வைத்திருக்கிறோம் - மற்றும் அற்புதங்கள் - ஒரு கால் இருக்கிறது! துரதிர்ஷ்டவசமாக, எல்லோரும் தங்கள் காலைத் தைத்திருப்பார்கள் என்ற உண்மையுடன் ஒப்பிடுகையில், ஒரு காலின் இருப்பை உணர எல்லோரும் அவ்வளவு மகிழ்ச்சியடையவில்லை. முரண்பாடு.
சோகமான விஷயம் என்னவென்றால், எதிர்மறை-பூஜ்ஜிய நிரலைக் கொண்ட ஒருவரை மகிழ்ச்சியடையச் செய்வது கடினம்.
நீங்கள் ஒரு நபருக்கு எல்லா செல்வங்களையும் கொடுத்தீர்கள், அவருடைய எல்லா ஆசைகளையும் பூர்த்தி செய்தீர்கள், அவர் கனவு கண்ட அனைத்தையும் முன்வைத்தீர்கள் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஒரு சிறிய மகிழ்ச்சியின் வெடிப்புக்குப் பிறகு, அவர் விரைவாகப் பழகுவார், அதை ஒரு பொருட்டாக எடுத்துக் கொள்ளத் தொடங்குகிறார். பின்னர் அவர் தீமைகளைத் தேடத் தொடங்குவார்: அவர் வரி செலுத்த வேண்டும், என் படகு மிகப்பெரியது அல்ல, பூல் சிறியது. அவர் எதை முன்வைத்தாலும், அவர் எல்லாவற்றிலும் அதிருப்தி அடைவார். இது அத்தகைய நபரின் தொல்லை - அவர் வரையறையால் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியாது.
மற்றொரு ஜீரோ-பிளஸ் அமைப்பு உள்ளது. இது கிழக்கு மனப்பான்மை கொண்ட மக்களின் சிறப்பியல்பு. அவை, முதல்வருக்கு மாறாக, பூஜ்ஜிய அடையாளத்துடன் சிக்கல்களை உணர்கின்றன, அதாவது. அமைதியான, நடுநிலை, ஒரு உண்மையாக. ஏதேனும் நடந்தால் - அதை சரிசெய்ய வேண்டும், அதைச் செய்ய வேண்டும், என்ன இருக்கிறது, உண்மையில் கவலைப்பட வேண்டும்.
நானும் எனது சகாக்களும் தாய்லாந்தில் ஏற்பட்ட சுனாமியை இன்னும் நினைவில் வைத்திருக்கிறோம். உங்களுக்கு நினைவிருக்கிறதா? நூறாயிரக்கணக்கான உயிர்கள் கொல்லப்பட்டன, மிகப் பெரிய பேரழிவு. எங்கள் EMERCOM புனைப்பெயர்களும் உளவியலாளர்களும் அங்கு சென்றனர். எனவே எங்கள் உளவியலாளர்களுக்கு அங்கு உதவி தேவைப்பட்டது. அவர்களுக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை. ஒரு மனிதன் வருகிறான், ஒரு தாய், அவரிடமிருந்து ஒரு குடும்பம் இறந்துவிட்டது, அல்லது எல்லா சொத்துக்களும் வெள்ளத்தில் மூழ்கியுள்ளன. உளவியலாளர்கள் அவரிடம் வந்து சொல்கிறார்கள் - சரி, வேலை செய்வோம், உங்களுக்கு துக்கம் இருக்கிறது. ஆனால் தாய் பதிலளித்தார் - ஐயோ? அகழ்வாராய்ச்சியைக் கொடுங்கள் - நான் அடைப்பை அழிக்க வேண்டும். உளவியலாளர்கள் அவரிடம் - சரி, துக்கத்தைத் தடுக்க வேண்டாம். தைஸ் புரியவில்லை - நீங்கள் எதைப் பற்றி பேசுகிறீர்கள்? அகழ்வாராய்ச்சி இருக்குமா? உளவியலாளர்கள் பொதுவாக சுருங்குகிறார்கள். அவர்கள் சொல்கிறார்கள் - எங்களுக்கு புரியவில்லை, ஆனால் என்ன வேலை செய்வது? தைஸுக்கு வித்தியாசமான மனநிலை இருக்கிறது. ஒரு சிக்கல் உள்ளது - அதை தீர்க்க வேண்டியது அவசியம். அழுவதற்கான அர்த்தமா? அதே நேரத்தில், அவர்கள் எந்தவொரு காரணத்திற்காகவும் மிக விரைவாகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார்கள். காலையில் எழுந்து ஒரு மனிதனை கற்பனை செய்து பாருங்கள்: "கடவுளுக்கு மகிமை! காலை வந்துவிட்டது! வணக்கம், அன்பே." ரஷ்யாவில் நாங்கள் இத்தகைய குறும்புகளை அழைக்கிறோம். கற்பனை செய்து பாருங்கள், அவர் குடிக்கவில்லை, ஆனால் சூரியன் மகிழ்வது போல.
வெவ்வேறு பொதுத் திட்டங்களைக் கொண்ட இரண்டு நபர்கள் சமமான அடிப்படையில் ஒரு தொழிலைத் தொடங்கினால், ஒரு மைனஸ் பூஜ்ஜிய நபர் நல்ல முடிவுகளை அடைவதற்கான வாய்ப்பு குறைவு. ஏன் என்று நினைக்கிறேன்? வியாபாரத்தில் அனைத்து வகையான ஆச்சரியங்களும் இருப்பதால், கவனிக்கப்பட வேண்டிய சில தரமற்ற சூழ்நிலைகள் உள்ளன. "மைனஸ் பூஜ்ஜியம்" கொண்ட ஒரு மனிதன் நிறைய கடினமாகவும் கடினமாகவும் செல்கிறான், நீண்ட காலமாக இந்த துளையிலிருந்து வெளியேறுகிறான்.
பூஜ்ஜிய-பிளஸ் பொது நிரலுடன் ஒரு நபரை இழக்க முயற்சிக்கவும். எல்லாம் எரிந்தாலும், எடுத்துச் செல்லப்பட்டாலும், கைது செய்யப்பட்டாலும், அவரது கைகளும் வெட்டப்பட்டிருந்தாலும் - அவர் நினைப்பார்: சரி, எனக்கு கால்கள் உள்ளன, நான் தொடர்ந்து வாழ்கிறேன், ஹலோ, அன்பே!
யாரோ, ஆயுதங்களும் கால்களும் உடையவர், தன்னை ஒரு ஊனமுற்ற நபராக மாற்றி வாழ்க்கையில் எதுவும் செய்ய மாட்டார்கள். மற்றவர்கள், உடல் ஊனமுற்றவர்களாக இருப்பதால், சுவாரஸ்யமான, நிறைவான, சுறுசுறுப்பான வாழ்க்கையை நடத்துங்கள். பூஜ்ஜிய-பிளஸ் நபரின் ஒரு சிறந்த உதாரணம் நிக் வுயிச்சிச் - ஆயுதங்களும் கால்களும் இல்லாமல், ஆனால் ஒரு முழு நீள நபரைப் போல உணர்கிறார்! அவருக்கு ஒரு அற்புதமான மனைவி இருக்கிறார், அவரது மகன் பிறந்தார், அவர் இந்த கிரகத்தின் பணக்காரர்களில் ஒருவர். அவர் உதவியாளர்கள் குழுவை ஏற்பாடு செய்தார், உலகம் முழுவதும் பயணம் செய்தார், மக்கள் மகிழ்ச்சியுடன் வாழவும், வாழ்க்கையை அனுபவிக்கவும் தூண்டுகிறார். நிக் வுஜிக் கூறுகிறார்: முடக்கப்பட்டதா? ஊனமுற்ற நபர் என்றால் என்ன? நீங்கள் ஏதாவது செய்யலாம் - அதைச் செய்யுங்கள், எல்லாம் சரியாகிவிடும்! தலை உடலுடன் இணைந்திருக்கும் வரை - எல்லாம் உண்மையானது!
இங்கே, அத்தகையவர்கள் எப்போதும் மகிழ்ச்சியுடன் மற்றும் வணிகத்துடன் இருப்பார்கள்.
நண்பர்களே, இந்த அமைப்புகளில் எது தேர்வு செய்கிறீர்கள்?