ஒரு அணியில் பணிபுரியும் ஒரு நபர், அவர் சொந்தமாக வேலை செய்ததை விட செயல்திறனின் குணகத்தைக் காட்டுகிறார். இது பணியின் சிக்கலைப் பொறுத்தது அல்ல.
ஒரு ஜோடியுடன் ஒருவருடன் நீங்கள் ஒரு பணியைச் செய்யும்போது, நீங்கள் உங்கள் சிறந்ததைக் கொடுக்கவில்லை என்பதை நீங்கள் எப்போதாவது கவனித்திருக்கிறீர்களா? ஒரு வித்தியாசமான பணியை நீங்களே சமாளிக்க வேண்டிய நேரத்தில், உங்கள் சக்தியால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்கிறீர்கள். இது ஒரு விபத்து அல்ல, இந்த நடத்தைக்கு அதன் சொந்த விளக்கம் உள்ளது. இத்தகைய நடத்தை அறிவியல் உலகில் சமூக சோம்பல் அல்லது ரிங்கல்மேன் விளைவு என வரையறுக்கப்படுகிறது.
அது என்ன, ரிங்கல்மேன் யார்? இது எளிது, ரிங்கல்மேன் ஒரு பிரெஞ்சு உளவியலாளர் ஆவார், அவர் சுமார் நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மக்கள் மீது தொடர்ச்சியான உளவியல் சோதனைகளை மேற்கொண்டார். ஒரு அணியில் பணிபுரியும் ஒருவர் தன்னைத்தானே வேலை செய்ததை விட செயல்திறனின் குணகத்தைக் காட்டுகிறார் என்பதை நிரூபிப்பதே இதன் நோக்கமும் பணியும் ஆகும். இது பணியின் சிக்கலைப் பொறுத்தது அல்ல.
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு சுவாரஸ்யமான சோதனை நடத்தப்பட்டது, இதற்காக அவர்கள் ஒரு குழுவினரை அழைத்துச் சென்றனர், இது சோதனை என்று அழைக்கப்படுகிறது. தங்களால் இயன்ற அதிகபட்ச கிலோகிராம்களை உயர்த்தும் பணி அவர்களுக்கு இருந்தது. அதன் பிறகு, மக்கள் ஜோடிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டனர், அவர்கள் அதைச் செய்ய வேண்டியிருந்தது, ஆனால் ஜோடிகளாக. பரிசோதனையின் முடிவுகள் விஞ்ஞானிகளை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. குழுவில் அதிகமானவர்கள், அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தாங்களாகவே வேலை செய்யும் போது அதன் விளைவாக ஒப்பிடுகையில் அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் குறைவான எடையை உயர்த்த முடியும். இந்த விளைவு சமூக சோம்பல் என்று அழைக்கப்பட்டது.
மனித நடத்தை விளக்குவது மிகவும் எளிது. ஒரு நபர் சொந்தமாக வேலை செய்தால், அவர் நம்புவதற்கு யாரும் இல்லை, மேலும் அவர் தனது சிறந்த அனைத்தையும் அளிக்கிறார், இதன் விளைவாக வேலை செய்கிறார். ஆனால் ஒரு நபர் ஒரு அணியில் பணிபுரிந்தால், அவரது தர்க்கம் சுயாதீனமான வேலையின் தர்க்கத்திலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டது. ஒரு அணியில் பணிபுரியும் போது, ஒரு நபர் மற்றவர்களுக்காக எண்ணுகிறார், யாராவது தனக்காக ஏதாவது செய்வார்கள், அவர் முடிக்கவோ அல்லது தனது சிறந்த அனைத்தையும் கொடுக்கவோ வெற்றிபெற மாட்டார். அவர் ஃபிலிடிக் அல்லது மாற்றியமைக்கவில்லை என்பதை யாரும் கவனிக்க மாட்டார்கள்.
குழுவில் பங்கேற்பாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தபோது, ஒவ்வொருவரின் சாதனை வீதமும் குறைந்தது. ஆகையால், பெரிய குழுக்களின் அணிகள் தனிநபரின் தனிப்பட்ட வளர்ச்சியைத் தடுக்கின்றன மற்றும் ஒட்டுமொத்தமாக முடிவை எப்போதும் சாதகமாக பாதிக்காது. மனித ஆன்மா இப்படித்தான் செயல்படுகிறது. சில நேரங்களில், அதிகபட்ச முடிவுகளை அடைய, முதலாளிகள் தங்கள் ஊழியர்களை குழுவாகக் கொள்ளக்கூடாது, இல்லையெனில் அவர்கள் மாறாக ஓய்வெடுக்கிறார்கள். இப்படித்தான் வாழ்க்கை ஏற்பாடு செய்யப்படுகிறது, அணியில் பல ஒட்டுண்ணிகள் வேலை செய்யாது, ஆனால் திறமையாக சுறுசுறுப்பாக நடிக்க முடிகிறது. ஒருவர் உண்மையிலேயே கடினமாக உழைக்கிறார், ஆனால் அவரது பணி கவனிக்கப்படவில்லை மற்றும் பெரும்பாலும் பாராட்டப்படுவதில்லை.
எந்தவொரு சமூக தொழில்நுட்பமும், பயிற்சியும், அணுகுமுறையும் மனித சிந்தனையை உடைக்க முடியாது. மேலாளர்கள் தங்கள் பணியில் இந்த காரணியை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் மற்றும் குழுவில் பணியாளர் திறன்களின் தனிப்பட்ட குணகம் குறைகிறது என்ற முடிவுகளை எடுக்க வேண்டும்.