மது என்றால் என்ன

குழந்தை 5-7 வயதில் என்ன நடந்தது என்பதைப் புரிந்துகொண்டு குற்ற உணர்ச்சியை உணரத் தொடங்குகிறது. பெரும்பாலும், இந்த உணர்வு அவர்கள் நல்ல நோக்கத்துடன் செயல்படுகிறார்கள் என்று நம்பும் பெற்றோர்களால் உணர்வுபூர்வமாக அதில் வளர்க்கப்படுகிறது. இந்த வழியில் அவர்கள் தங்கள் குழந்தைக்கு மனசாட்சி மற்றும் பொறுப்புள்ள நபராக கல்வி கற்பிக்கிறார்கள் என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் பிழைகளை சரிசெய்வதற்கான குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்வது எப்போதும் அல்ல.

வழிமுறை கையேடு

1

நீங்கள் குழந்தை பருவத்திற்குத் திரும்பினால், பெரியவர்கள், பெற்றோர்கள் அல்லது பராமரிப்பாளர்கள் அவர்கள் விரும்பாத அந்த செயல்களுக்காக குற்ற உணர்ச்சிகளைத் தூண்டினர் என்பதை நீங்கள் நினைவு கூர்வீர்கள். ஒரு குழந்தை தனது ஆடைகளை அழுக்காகப் பெறுவது பரவாயில்லை, ஆனால் இது நடந்தபின், அவர் சுத்தமாக இருக்க முடியாது, அவர் மோசமானவர் என்று ஒரு பெரியவரிடமிருந்து வார்த்தைகளைக் கேட்க முடிந்தது. ஒரு விதியாக, அது கண்டனம் செய்யப்பட்ட செயல்கள் அல்ல, ஆனால் அவற்றைச் செய்த நபர். தண்டனைகள் மற்றும் வெகுமதிகள் மூலம் உங்கள் ஆழ் மனதில் குற்ற உணர்வு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

2

படிப்படியாக, நீங்கள் வயதாகும்போது, ​​நீங்கள் அல்லது உங்கள் செயல்கள் மற்றவர்கள் உங்கள் மீது வைத்திருக்கும் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்யாதபோது, ​​அந்த சந்தர்ப்பங்களில் குற்ற உணர்வுகள் எழுந்தன. இந்த நேரத்தில், பொறுப்பு மற்றும் குற்ற உணர்ச்சி மாற்றப்பட்டது. ஒரு ஆழ்நிலை மட்டத்தில், நிலைமையை சரிசெய்ய எந்த நடவடிக்கையும் தேவையில்லை என்பதை நீங்கள் புரிந்துகொண்டீர்கள், மன்னிப்பு கேட்டு உங்கள் குற்றத்தை ஒப்புக் கொள்ளுங்கள்.

3

அத்தகைய மாற்றீடு பின்னர் ஒரு வயது வந்தவருடன் ஒரு கொடூரமான நகைச்சுவையாக விளையாடுகிறது, அவர் குடும்பத்தில் அல்லது வேலையில் அவருக்கு என்ன தேவை என்பதை நேர்மையாக புரிந்து கொள்ளவில்லை. செயலற்ற தன்மையினாலும், குழந்தை பருவத்திலிருந்தும், அவர் ஒரு குற்றம் செய்திருப்பதை அவர் அறிவார், ஆனால் அவர் குற்றவாளி என்பதைக் காட்டியுள்ளார், மன்னிப்பு கேட்டார், மேலும் இது குறித்து தீர்வு காணப்பட்டதாக நம்புகிறார். ஆனால் ஒரு வயது வந்தவரின் செயல்கள், மற்றவர்களுக்கான பொறுப்பு மற்றும் அவருக்கு ஒப்படைக்கப்பட்ட வேலை ஆகியவை எந்தப் பொறுப்பையும் ஏற்காத ஒரு குழந்தையின் தவறான நடத்தைக்கு ஒத்ததாக இல்லை.

4

ஒரு வயது வந்தவருக்கு குற்ற உணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டியதில்லை என்பதை புரிந்து கொள்ளுங்கள். நீங்கள் தவறு செய்திருந்தால், மன்னிப்பு போதுமானதாக இருக்காது - மேலதிக நடவடிக்கைகள் உங்களிடமிருந்து எதிர்பார்க்கப்படுகின்றன, இதன் மூலம் மற்றவர்களுக்கு ஏற்படும் தீங்குகளை நீங்கள் சரிசெய்வீர்கள்.

5

ஒரு குழந்தையின் பழக்கமாக நீங்கள் மன்னிப்புக் கேட்பதை நிறுத்தும்போது, ​​குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்வதோடு, உங்கள் சொற்களுக்கும் செயல்களுக்கும் எப்போதும் பொறுப்பேற்க முயற்சிகளைத் தொடங்கும்போது, ​​அப்போதுதான் நீங்கள் உண்மையான வயது வந்தவராக கருதப்படுவீர்கள். மற்றவர்கள் உங்களை தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ள விரும்பினால், குற்ற உணர்ச்சியிலிருந்து விடுபட்டு, பொறுப்புணர்வைப் பெறுங்கள்.