மரணம் என்பது ஒரு இருத்தலியல் உண்மை. நாம் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் அவள் தான். ஒரு நபர் தனது நேர்த்தியுடன் உண்மையுடன் சமரசம் செய்கிறார், வாழ்க்கையின் உண்மையான மதிப்பைப் புரிந்துகொண்டு அதை அனுபவிப்பது எப்படி என்று அவருக்குத் தெரியும். நீங்கள் தவிர்க்க முடியாத ஒன்றைப் பற்றி ஏன் கவலைப்பட வேண்டும்? இன்னும், நம் அன்புக்குரியவர்கள் நம்மை விட்டு வெளியேறும்போது, உணர்ச்சிகள் நம் தலையால் மூடப்பட்டிருக்கும். இழப்பின் வலி மிகவும் வலுவானது மற்றும் நீங்கள் பைத்தியக்காரத்தனத்தின் விளிம்பில் இருப்பதாக தெரிகிறது.
துக்கத்தில் வசிக்கும் காலம் 5 நிலைகளில் தொடர்கிறது:
- ஒரு நபர் சோகமான செய்தியைக் கற்றுக் கொள்ளும் தருணத்திலிருந்து முதல் நிலை தொடங்குகிறது. முதல் எதிர்வினை மறுப்பு. அவர்கள் சொன்னதை அவர் நம்ப விரும்பவில்லை, அவரால் “கேட்க முடியாது” மற்றும் பேச்சாளரை பல முறை கேட்க முடியாது. எண்ணங்கள் என் தலையில் ஒலிக்கின்றன: “இது ஒரு பிழையா?”, “நான் இதை எல்லாம் கனவு காண்கிறேன் என்று நினைக்கிறேன், ” “இது இருக்க முடியாது, ” போன்றவை. இவ்வாறு, ஒரு நபர் பிடிவாதமாக ஒரு அதிர்ச்சியூட்டும் யதார்த்தத்தில் விடக்கூடாது, மன வலியைத் தவிர்க்க, துன்பத்திலிருந்து தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள முயற்சிக்கிறார். இந்த நிகழ்வு ஒரு உளவியல் பாதுகாப்பு. இந்த நேரத்தில் அவர் புறநிலையாக சிந்திக்க முடியும், உண்மை சிதைந்ததாக கருதப்படுகிறது.
- பின்னர் ஆக்கிரமிப்பு வருகிறது - என்ன நடந்தது என்பதற்கு மிகவும் தீவிரமான எதிர்ப்பு, குற்றவாளிகளைக் கண்டுபிடித்து தண்டிப்பதற்கான விருப்பம். ஒரு விதியாக, செய்திகளைக் கொண்டுவந்தவர்கள் கையில் விழுகிறார்கள். பெரும்பாலும் ஒரு நபர் தனது முகவரியில் ஆக்கிரமிப்பு செயல்களை இயக்க முடியும். கொடுக்கப்பட்ட ஒரு வலியை எடுக்க விரும்பாமல், அவரது குடல் அனைத்தும் கத்துகிறது மற்றும் கோபமடைகிறது. “யார் குற்றம் சொல்ல வேண்டும்?”, “இது நியாயமற்றது!”, “ஏன் அவர் சரியாக?” - இதே போன்ற கேள்விகள் முழு நனவையும் நிரப்புகின்றன.
- இரண்டாவது கட்டத்தில் ஆக்கிரமிப்பு உதவியுடன் எதையும் மாற்றாததால், துக்கப்படுபவர் வாழ்க்கையுடனும் கடவுளுடனும் பேரம் பேசத் தொடங்குகிறார்: "நான் இதைச் செய்ய மாட்டேன் அல்லது அதுதான், எல்லாவற்றையும் திரும்ப அனுமதிக்கிறேன், நான் எழுந்திருக்கிறேன், எல்லாம் ஒரு பிழையாக மாறும்.." ஒரு நபர் நம்புகிறாரா இல்லையா ஒரு அதிசயம், எல்லாவற்றையும் மாற்றுவதற்கான வாய்ப்பு. சிலர் தேவாலயத்திற்குச் செல்கிறார்கள், சிலர் மந்திரவாதிகளின் சேவையை நாடுகிறார்கள், மற்றவர்கள் வெறுமனே ஜெபிக்கிறார்கள் - செயல்கள் எதுவும் இருக்கலாம், ஆனால் அவை அனைத்தும் யதார்த்தத்தை மாற்றுவதை நோக்கமாகக் கொண்டவை.
- எதிர்ப்பதற்கு நிறைய வலிமை தேவைப்படுகிறது மற்றும் ஒரு நபர் ஆற்றல் மிக்கதாகிவிட்டால், மனச்சோர்வின் காலம் அமைகிறது. எதுவும் உதவாது: கண்ணீர் இல்லை, செயல் இல்லை. கைகள் கைவிடுகின்றன, எல்லாவற்றிலும் ஆர்வம் இழக்கப்படுகிறது, அக்கறையின்மை தலையால் மூடுகிறது, சில நேரங்களில் ஒரு நபர் வாழ விரும்பவில்லை, பயனற்றதாக உணர்கிறார். குற்ற உணர்வு, விரக்தி மற்றும் உதவியற்ற தன்மை தனிமைக்கு வழிவகுக்கிறது. பெரும்பாலும், துக்கப்படுகிறவர்கள் தங்கள் வேதனையை எப்படியாவது போக்க ஆல்கஹால் மற்றும் போதைப்பொருட்களை அதிகமாக பயன்படுத்துகிறார்கள்.
- இறுதி கட்டத்தில் நிவாரணம் தரும் கண்ணீரால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இறந்தவரின் நேர்மறையான நினைவுகளுக்கு கவனம் செலுத்துகிறது. மனத்தாழ்மை என்பது வாழ்க்கையின் யதார்த்தங்களுடன், மரணத்தின் தவிர்க்க முடியாத தன்மையுடன் வருகிறது. பொங்கி எழும் உணர்ச்சிகள் படிப்படியாகக் குறைந்து, அமைதியான சோகம் மற்றும் இறந்த அன்புக்குரியவருக்கு நன்றி செலுத்துகின்றன. ஒரு மனிதன் தனது உள் ஆதரவை மீண்டும் பெறுகிறான், எதிர்காலத்திற்கான திட்டங்களை உருவாக்கத் தொடங்குகிறான்.
எனவே இலட்சிய வடிவத்தில் வாழ்க்கை இழப்பு உள்ளது. ஆனால் சில நேரங்களில் ஒரு நெரிசல் ஒரு கட்டத்தில் நீண்ட நேரம் ஏற்படுகிறது. இதுபோன்ற சந்தர்ப்பங்களில், துக்கப்படுபவருக்கு தன்னுடைய வளங்கள் போதுமானதாக இல்லாதபோது, உளவியல் ஆதரவைப் பெறுவது பயனுள்ளது, அங்கு மீதமுள்ள கட்டங்கள் நிபுணருடன் முடிக்கப்படும்.