ஒருபோதும் உணர்ச்சிகளை அனுபவிக்காத ஒருவரை கற்பனை செய்து பாருங்கள். அவர் புண்படுத்தவில்லை, ஒருபோதும் அழுவதில்லை. அவன் முகத்தில் புன்னகை இல்லை. அவருக்கு நண்பர்கள் இல்லை, நேசிப்பவர் - எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, உணர்ச்சிகள் இல்லாத காதல் வரையறையால் விலக்கப்படுகிறது. "ரோபோ, " நீங்கள் சொல்கிறீர்கள். நீங்கள் சரியாக இருப்பீர்கள்.
உணர்ச்சிகள் இல்லாத வாழ்க்கை வெறுமனே சாத்தியமற்றது. மிகவும் குளிரான நபர் கூட உணர்வுகளை அனுபவிக்கிறார், அவற்றை எவ்வாறு கட்டுப்படுத்துவது என்பது அவருக்கு மட்டுமே தெரியும். மேலும், மாறாக, எந்தவொரு அணியிலும் நீங்கள் சுற்றியுள்ள அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கும் மனநிலையை சந்திக்க முடியும். இந்த நபர்கள் தங்கள் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்துவது கடினம், அவர்கள் உணர்வுகளால் வாழ்கிறார்கள், ஒரு தூண்டுதலின் செல்வாக்கின் கீழ் அவர்கள் சில செயல்களைச் செய்கிறார்கள். இதுபோன்ற சந்தர்ப்பங்களில், ஒரு நபரின் அதிகரித்த உணர்ச்சியைப் பற்றி அவர்கள் பேசுகிறார்கள். இந்த வழியில் உணர்வுகளைக் காண்பிப்பது நல்லதா கெட்டதா?
நாணயத்தின் ஒரு பக்கம்
ஆக்கபூர்வமான தொழில்களில் இருப்பவர்களுக்கு உணர்ச்சி அதிகரிப்பு அவசியம். தனது ஹீரோவின் உணர்வுகளின் அனைத்து வலிமையையும் வெளிப்படுத்த முடியாத ஒரு நடிகரைப் பார்ப்பது சுவாரஸ்யமானது அல்ல. உணர்ச்சி வண்ணத்தை இழந்த கலைஞர்களின் படங்கள் சலிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன, அதிக கவனத்தை ஈர்க்கவில்லை.
அதிகப்படியான உணர்ச்சிவசப்பட்ட நபரின் வாழ்க்கை பெரும்பாலும் துடிப்பானது மற்றும் நிகழ்வானது. செயல்படவும் வெல்லவும் ஆசைப்படுவது சிறந்த முடிவுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது. கூடுதலாக, உணர்ச்சிகளின் உதவியுடன் மக்களைக் கையாளும் திறன் இலக்கை அடைய ஒரு வழியாகும்.
பெண்கள் இதை தீவிரமாக பயன்படுத்துகிறார்கள், ஆனால் மக்களைக் கையாளுவது விரும்பத்தகாத விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்பதைக் குறிப்பிடுவது மதிப்பு, எனவே இந்த முறையை எச்சரிக்கையுடன் பயன்படுத்த வேண்டும்.
அதிகரித்த உணர்ச்சி உள்ளவர்கள் பெரும்பாலும் அவர்களின் செயல்களில் கணிக்கக்கூடியவர்கள். ஆகையால், குளிர்ச்சியான நபர்களுடன் இருப்பதை விட மற்றவர்களுடன் தொடர்புகொள்வது எளிதானது, அதன் எதிர்வினை மற்றும் செயல்களை கணிப்பது கடினம்.