மக்கள் வாழ்க்கையின் மீது, மக்கள் மீது, கடவுளுக்காக கவிதை எழுதுகிறார்கள். சிலருக்கு அவை மிகச் சிறந்தவை, மற்றவர்களுக்கு அவை பலவீனமானவை, அப்பாவியாக இருக்கின்றன. இது புரிந்துகொள்ளக்கூடியது மற்றும் இயற்கையானது, ஏனென்றால் மக்களில் திறனின் நிலை வேறுபட்டது. கவிதைகளைத் தாங்களே உரையாற்றும் ஆசிரியர்கள் உள்ளனர். காரணம் என்ன? இந்த கேள்விக்கு ஒரு திட்டவட்டமான பதிலை வழங்குவது சாத்தியமில்லை, ஏனென்றால் எல்லாமே நபரைப் பொறுத்தது.
வழிமுறை கையேடு
1
ஹார்மோன் பின்னணியில் ஒரு கூர்மையான மாற்றம் காரணமாக, இளம் பருவத்தினர் எல்லாவற்றையும் மிகக் கூர்மையாக உணர்கிறார்கள், தொடுவார்கள் மற்றும் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்கள், பெற்றோர், உறவினர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்களுடன் மோதல். பெரியவர்கள் அவற்றைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை என்பது அவர்களுக்குத் தெரிகிறது, அவர்கள் தங்கள் பிரச்சினைகளில் அலட்சியமாக இருக்கிறார்கள். இதில் கோரப்படாத அன்பு சேர்க்கப்பட்டால், மாணவர் மிகவும் மனச்சோர்வடைந்து, வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சி இல்லை, யாருக்கும் அவரைத் தேவையில்லை, யாரும் அவரை நேசிப்பதில்லை, புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள் என்று முடிவு செய்கிறார்கள். இந்த அடக்குமுறை எண்ணங்களிலிருந்து தப்பிக்க, குழந்தை தனக்குத்தானே உரையாற்றிய அன்பைப் பற்றிய வசனங்களை எழுதுகிறது. இத்தகைய வசனங்கள் மன அழுத்தத்திற்கு ஒரு வகையான "சிகிச்சை" ஆகும். இத்தகைய படைப்பாற்றல் வெளி உலகில் மனக்கசப்பைப் பற்றி பேசுகிறது.
2
எதிர் நிலைமை கூட ஏற்படலாம், எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு உணர்ச்சியற்ற இளைஞன் ஒரு நேசிப்பவரிடமிருந்து பரஸ்பரத்தைப் பெற்றபின் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறான், அவன் உணர்ச்சிகளால் அதிகமாக இருக்கிறான், அவன் நேசிக்கப்படுகிறான் என்று முழு உலகிற்கும் சொல்ல விரும்புகிறான். எனவே சுய அன்பைப் பற்றிய வரிகளைப் பெறுகிறோம். அத்தகைய வசனங்களில் நீங்கள் மகிழ்ச்சி மற்றும் மகிழ்ச்சியின் குறிப்பைக் காணலாம்.
3
மிகவும் முதிர்ந்த வயதில், இதை வேறு காரணங்களால் விளக்கலாம். உதாரணமாக, ஒரு நபர் சில காரணங்களால் உறவினர்கள், நண்பர்கள் மற்றும் சக ஊழியர்களுடன் உறவை வளர்த்துக் கொள்ள மாட்டார், அவர் தனது தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை ஏற்பாடு செய்ய முடியாது. அவர் திமிர்பிடித்தவராகக் கருதப்படுகிறார், அதே நேரத்தில் அவர் மிகவும் ஈர்க்கக்கூடியவர். காதல் கவிதைகளை உருவாக்குவது, எழுத்தாளர், விரும்பத்தகாத யதார்த்தத்திலிருந்து தப்பி ஓடுகிறார், மற்ற அனைவருக்கும் அவர் உண்மையில் திமிர்பிடித்தவர் அல்ல, அவருக்கு நிறைய நன்மைகள் உள்ளன, அவரை நேசிக்க ஏதோ இருக்கிறது என்று விளக்குகிறார்.
4
எழுத்தாளர் சுய-அன்பைப் பற்றிய கவிதைகளை உருவாக்கும் நேரங்கள் உள்ளன, அவரின் தவிர்க்கமுடியாத தன்மை, உயர்ந்த குணங்கள், வசீகரம் ஆகியவற்றில் உண்மையான நம்பிக்கை உள்ளது. அவர் தன்னை ஒரு மாதிரி, அனைத்து நல்லொழுக்கங்களின் தரமாக கருதுகிறார். அத்தகைய நபர் தன்னை உயர்த்துகிறார். இது ஏற்கனவே வலுவான அகங்காரம் (எகோசென்ட்ரிஸத்தின் விளிம்பில்) மற்றும் மனநல கோளாறு ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான ஒரு குறுக்கு.